เพิ่งอ่านจบสดๆ ร้อนๆ กับเรื่องนี้ ヒカルが地球にいたころ・・・・・・(Hikaru ga Chikyuu ni Ita Koro……) หรือแปลเป็นไทยคร่าวๆ ว่า ยามเมื่อฮิคารุอยู่บนโลก
ซีรีย์นี้เขียนโดย Nomura Mitsuki และวาดภาพโดยTakeoka Miho คู่ขวัญ(??) ที่โด่งดังจากซีรีย์ Bungaku Shoujo (สาวน้อยวรรณกรรม) ความยาวปานกลาง จำนวน 10 เล่มจบ
มีข่าวแว่วๆ ว่ามีลิขสิทธิ์แล้วในไทย โดยสำนักพิมพ์เดียวกับ Bungaku Shoujo อาจจะออกในเร็ววันก็เป็นไปได้ ใครอ่านบล็อกนี้แล้วสนใจก็ตามไปหาซื้อได้ค่ะ
เนื้อเรื่อง
อาคากิ โคเรมิตสึ เด็กผู้ชายผมแดง หน้าบูดบึ้ง ตาขวาง หลังค่อม บุคลิกแย่สุดๆ ดูยังไงก็อันธพาลชัดๆ ไม่เคยมีเพื่อนมาก่อนเลยแต่ดันมีข่าวลือเพี้ยนๆ ว่าเป็นอันธพาลบ้าง มาเฟียบ้าง แต่ดันไปสอบเข้าโรงเรียนคุณหนูคุณชายเฮอันกาคุเอ็นได้ ซึ่งโรงเรียนนี้ปกติมีแต่ชนชั้นสูงเรียนกัน และนักเรียนส่วนมากก็เรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาล ประถม เลื่อนชั้นขึ้นมาเรื่อยๆ ม.ปลายแทบไม่มีนักเรียนใหม่เข้ามา แต่กรรมเวรของเจ้าตัวยังไม่หมดแค่นั้น วันเปิดการศึกษาดันไปช่วยคุณตาคนหนึ่งจนตัวเองโดนรถบรรทุกชนเข้าโรงพยาบาล… เปิดเรียนมาอีกทีข่าวลือแพร่สะพัดว่าไปทะเลาะกับนักเลงจนเข้าโรงพยาบาล และไม่มีใครคบเหมือนเดิม ยกเว้นแค่คนหนึ่ง คือมิคาโดะ ฮิคารุ เด็กหนุ่มงดงาม ผมสีน้ำตาลอ่อน หน้าตาสะสวย เสียงหวาน เป็นชนชั้นสูง ตระกูลยิ่งใหญ่ เจ้าชายประจำโรงเรียน สาวๆ กรี๊ดกร๊าด ฮิคารุเข้ามาทักทายและขอเป็นเพื่อนกับโคเรมิตสึอย่างไม่กลัวเกรง แต่ความซวยไม่จบแค่นั้น ผ่านไปเพียงวันเดียว ฮิคารุจมน้ำตาย!? โคเรมิตสึจึงไปร่วมงานศพด้วยอย่างลังเล เพราะไม่รู้จักอะไรอีกฝ่ายสักอย่าง แต่ยังไงก็ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนกันแล้ว ไปแบบงงๆ คนอื่นในงานก็งง ในงานศพนั้นเขาพบผู้หญิงสองคน คนหนึ่งเป็นสาวสวย แบบบาง ผมยาวสีดำ ชื่อซาโอโตเมะ อาโอย เธอตะโกนด่าว่าฮิคารุว่าเป็นคนขี้โกหก ท่าทางโกรธขึ้ง ต่อมาจึงได้รู้ว่าอาโอยเป็นคู่หมั้นของฮิคารุ แต่ฮิคารุดันไปหาผู้หญิงคนนั้นทีคนนู้นทีจนสาวเจ้าเกลียดขี้หน้าเข้า สมกับฉายาที่โคเรมิตสึตั้งให้เจ้าตัวว่า “เจ้าชายฮาเร็ม” บ้างล่ะ “เจ้าชายจอมกะล่อน” บ้างล่ะ ส่วนผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เป็นหญิงสาวในชุดกิโมโน หน้าตาเหมือนฮิคารุ แต่ดูเด็กเกินกว่าจะเป็นแม่ เธอนั่งเฉย และเผยยิ้มออกมา
ขณะนั่งหน้าบูดบึ้งไม่รู้จักใครและถูกคนรอบข้างนินทาอยู่นั้นเอง เขาได้ยินเสียงเรียก รู้ตัวอีกทีวิญญาณของเจ้าชายมิคาโดะ ฮิคารุตามไปถึงบ้านซะแล้ว แถมยังเกาะติดเพราะไม่สามารถแยกจากโคเรมิตสึได้ ยังไม่พอ มาบอกว่าไปสู่สุขติไม่ได้เพราะมีเรื่องค้างคาใจอยู่ เลยขอให้โคเรมิทสึช่วยทำแทน เรื่องค้างคาใจที่ว่าคือให้ของขวัญวันเกิดอาโอย คู่หมั้นของตนให้ได้ แถมยังเตรียมของขวัญไว้อย่างอลังการถึง 7 ชิ้น!! แต่นับเป็นเวรกรรมที่เกิดมาหน้าตาหน้ากลัว แถมยังบุคลิกน่ากลัว ยิ้มไม่เป็น ไม่ถูกกับผู้หญิงเพราะโดนแม่ทิ้งตั้งแต่เด็กและเลี้ยงดูมาโดยคุณตาที่เกลียดผู้หญิง…อาโอยนางไม่ยอมรับ ส่วนหนึ่งเพราะตัวโคเรมิตสึเองไม่น่าไว้ใจ อีกส่วนคือยังโกรธฮิคารุอยู่ และคิดว่าฮิคารุหลายใจ ไม่ได้ชอบตนจริงๆ (ไม่ใช่คิดสิ ก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ)
นอกจากอาโอยแล้วยังมีไซกะ อาซาอิลูกพี่ลูกน้องของอาโอย ประธานนักเรียนสุดโหด รังเกียจโคเรมิตสึสุดชีวิตเพราะดูชั้นต่ำและไม่น่าไว้ใจ และไม่อยากให้อาโอยยุ่งเรื่องฮิคารุอีก (ฮา… เห็นงี้พระเอกของเราก็เป็นหลานอาจารย์สอนเขียนพู่กันชื่อดังระดับนึงเชียวนะ ลายมือสวยมากอีกต่างหาก) อาซาอิปกป้องอาโอยสุดๆ จนสงสัยว่าลูกพี่ลูกน้องอายุเท่ากันหรือลูก… อ้อ สองสาวนี่เป็นรุ่นพี่ของโคเรมิตสึและฮิคารุ 1 ปี ส่วนเพื่อนร่วมรุ่นในห้องที่มีบทบาทสำคัญในเรื่องอีก 2 คนคือ
ชิคิบุ โฮโนกะ คนนี้เป็นสาวซึนสุดแกร่ง คนอื่นๆ กลัวโคเรมิตสึแต่เธอไม่ค่อยจะกลัว… แถมซุ่มซ่าม พลาดจนล้มกลิ้งไปพร้อมโคเรมิตสึ แล้วถีบคุณพระเอกอย่างสวยงามพร้อมคิดไปเองเสร็จสรรพว่านอกจากจะเป็นอันธพาลแล้วยังเป็นพวกลามกอีกด้วย (….) แต่หลังจากนั้นโคเรมิตสึเก็บโทรศัพท์ของโฮโนกะได้ ค้นพบความลับว่านางเป็นปาปุรุฮิเมะ บล็อกเกอร์และนักเขียนนิยายในอินเตอร์เน็ตสุดโด่งดังในฐานะผู้ให้คำปรึกษาด้านความรักแก่สาวๆ คุณพระเอกเลยไปดักรอ แล้วบอกว่าตนรู้ความลับแล้ว แต่ไม่เอาไปบอกใครหรอกนะ ไม่ต้องห่วง พร้อมขอร้องให้เป็นที่ปรึกษาทีว่าจะทำยังไงให้อาโอยยอมเปิดใจและรับความขวัญวันเกิด โฮโนโกะเป็นคนดีมากค่ะ ช่วยทุกอย่าง(แทบจะทุกเล่มด้วย) และเริ่มรู้สึกดีๆ กับโคเรมิตสึที่พยายามอย่างเต็มที่เพื่อผู้หญิงที่ตนหลงรัก อ่านไม่ผิดค่ะ…นางเป็นพวกมโนภาพกว้างไกล คิดเองเออเอง ทุกข์เองตลอดสิบเล่ม
อีกคนหนึ่งคือ ฮานาซาโตะ มิจิรุ สาวน้อยร่างเล็ก ใส่แว่น สุดเชย มีฉายาว่าหัวหน้าห้อง เพราะโดนเพื่อนยัดเยียดหน้าที่หัวหน้าห้องให้ตั้งแต่เด็กจนโต ดูเป็นคนขี้กลัว หลบหลังโฮโนกะตลอด แต่แต่ละคำที่พูดออกมาจะด้วยความตกใจหรือความกลัวทำร้ายจิตใจโคเรมิตสึเหลือเกิน… มิจิรุดูจืดๆ แต่มีบทบาทไปจนถึงเล่มสุดท้ายเลยนะเอ้อ คนเขียนวางเรื่องไว้ดีจริงๆ
สุดท้ายคงไม่ถือว่าสปอยด์หรอกเนอะ? แต่ถ้าใครกลัวสปอยด์ข้ามตั้งแต่ตรงนี้เป็นไปค่ะ
แน่นอน พระเอกต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับฮิคารุสำเร็จได้ ให้ของขวัญอาโอย และอาโอยก็บอกรักพร้อมบอกลาฮิคารุได้ ยอมเข้าใจฮิคารุและลดทิฐิของตัวเองลง แม้จะสายไปแล้วก็ตาม…
เรื่องตกค้างในใจฮิคารุหมดไปแล้ว
ฮิคารุจะหายไปจากโลกใบนี้แล้ว
โคเรมิตสึผู้ยิ้มไม่ได้ ร้องไห้ไม่หยุด…ฮิคารุผู้ไม่สามารถร้องไห้ได้ยิ้มและพูดหยอกล้อ
แต่
แน่นอนว่าฮิคารุไม่หายไป ไม่งั้นจะมีเล่ม 2-10 ได้ยังไง!
โคเรมิตสึร้องไห้เก้อ ก่นด่าฮิคารุเป็นการใหญ่ แต่ฮิคารุบอกว่าที่ยังไม่หายไปเพราะยังมีเรื่องติดค้างเหลืออยู่ หมดเมื่อไหร่ก็คงหายไปเอง ฝากด้วยนะ พร้อมเสริมอีกว่าตอนบอกลาจริงๆ ขอให้โคเรมิตสึยิ้มได้ และยิ้มให้ตน
เล่ม 2Yuugao
นางเอกของภาคนี้คือ Kanai Yuu เป็นเด็กผู้หญิงฮิคิโคโมริ บ้านยากจน อาศัยอยู่คนเดียว ไม่ยอมมาโรงเรียน ฮิคารุมักแวะเวียนไปหาเธอบ่อยๆ คราวนี้เลยเป็นโคเรมิตสึไปแทน… แต่โคเรมิตสึไม่เหมือนฮิคารุ เขาไม่ได้ไปนั่งคุยเป็นเพื่อนเล่นกับยู แต่พยายามช่วยเหลือยู พาออกมาโลกข้างนอก เพราะเขาคิดว่ายูไม่สามารถอยู่อย่างนี้ต่อไปได้ทั้งชีวิต แต่พอจะออกไปได้ ก็ดันมีการกลั่นแกล้งจนเธอทนไม่ได้อีก อุปสรรคเยอะแยะมากมาย “ด้วยฝีมือมนุษย์” แต่ไม่รู้ว่าใคร…แถมจนจบภาคก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าใคร ทิ้งไว้ค้างๆ คาๆ ซะอย่างนั้น ภาคนี้เห็นชัดเรื่องความแตกต่างในความคิดของโคเรมิตสึและฮิคารุ แต่ก็บอกไม่ได้ว่าใครผิดหรือใครถูก แค่เห็นต่างกัน เท่านั้นจริงๆ ส่วนโฮโนกะให้ความช่วยเหลืออีกแล้ว แถมยังคิดอย่างจริงจังอีกแล้วว่าโคเรมิตสึหลงรักคานาอิ ยู
ตัวละครที่มีบทสำคัญเพิ่มอีกแล้วในภาคนี้ ได้แก่โทโจ ชุนโกะ ตัวตลกประจำเรื่อง เอ้ย…คนที่จริงจังที่สุดในเรื่อง? เขาเป็นหนึ่งในผู้เกี่ยวข้องกับตระกูลมิคาโดะ หลงรักคานาอิ ยู และออกตัวปกป้องอาโอยในฐานะน้องสุดรัก แต่ดันเกลียดแมวของอาโอยอย่างกับอะไรดี เคยช่วยเหลือยูตอนฝนตก แต่หลังจากนั้นกลายเป็นว่ายูโดนรังแกหนักกว่าเดิม ไม่พอ ดันรู้ว่าฮิคารุไปหายูที่ห้องบ่อยๆ คุณชายหัวโบราณคิดว่าผู้หญิงต้องสะอาด บริสุทธิ์ รักษาพรหมจรรย์ก็รับมิด้ายยยยย แค้นทั้งยูทั้งฮิคารุ ไม่รู้จะพูดยังไง แต่ตลกมากจริงๆ ตลกตั้งแต่เล่มแรกที่โผล่มายันเล่มสุดท้ายเลยโทโจเนี่ย
ฮิอินะ เป็นสาวน้อยตัวเล็กหน้าอกใหญ่ (บรรยายไว้อย่างนี้จริงๆ นะ) สายสืบประจำโรงเรียน เพราะโคเรมิตสึขยันสร้างเรื่อง นางเลยขยันโผล่มาถามนู่นถามนี่พร้อมเอาข้อมูลต่างๆ นานามาเสนอให้จนรู้สึกไม่น่าไว้ใจ แต่ผ่านไปจะมีเฉลยว่าจริงๆ ฮิอินะมีความเกี่ยวข้องกับกลุ่มตระกูลยิ่งใหญ่มากกว่าที่คิด
[SPOILED] สุดท้ายแก้ปัญหาสำเร็จ ยูยอมออกจากบ้านที่อาศัยอยู่คนเดียว และบินไปออสเตรเลียอยู่กับมารดา ทั้งที่ปฏิเสธมาตลอด ก่อนไปเธอได้ให้แมวสีขาวชื่อโครุริไว้กับโคเรมิตสึ พร้อมสัญญาว่าจะต้องไปเดทกันให้ได้สักครั้ง เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่โคเรมิตสึซึ่งเคยไม่ถูกโรคกับผู้หญิงหลงรัก เป็นรักแรกของ อาคากิ โคเรมิตสึ
เล่ม 3 Waka Murasaki
วาคากิ ชิโอริโกะ เป็นเด็กที่บ้านมีหนี้สิน ได้ฮิคารุช่วยเหลือ และเพราะบ้านลำบากถึงแก่แดดซะเหลือเกิน โผล่มาตอนแรกน่าตบดิ้นจริงๆ… คราวนี้คุณตา หรือปู่ไม่แน่ใจที่เลี้ยงดูเธอเสียชิวิตด้วย…โคเรมิตสึจะไปช่วยแต่ทางนี้ก็โวยวายๆ จะเอาแต่พี่ฮิคารุ แล้วหาเงินด้วยวิธีผิดๆ ต่อไป… โคเรมิตสึวิ่งวุ่นไปตามตื๊อชิโอริโกะมากๆ เข้าโฮโนกะดันคิดว่าโคเรมิตสึเป็นโลลิคอนอีกต่างหาก
[SPOILED] ตอนหลังปรากฏว่าคุณตาของโคเรมิตสึรู้จักกับตาของชิโอริโกะ จึงตกลงรับมาเลี้ยงดูที่บ้าน อยู่กับโครุริอย่างสนิทสนม
เล่ม 4 Oboro Tsukiyo
อุดาเตะ สึยะโกะ รุ่นพี่ผมแดงสุดสวย เป็นนางรำ ระบำญี่ปุ่นที่มีชื่อเสียงระดับโลก มาจากตระกูลอุดาเตะซึ่งเกี่ยวข้องกับตระกูลมิคาโดะด้วย นางเป็นคู่หมั้นพี่ชายต่างมารดาของฮิคารุ (พูดภาษาบ้านๆ ลูกเมียหลวง) มิคาโดะ คาสึอากิ แต่ดันลอบเป็นชู้(???)กับฮิคารุอย่างเปิดเผยสุดๆ จูบกันกลางสนามขี่ม้าเป็นต้น ส่วนคาสึอากิเองก็มักพูดถากถางสึยะโกะอยู่บ่อยๆ เอาไปเปรียบเทียบกับอาโอยคู่หมั้นของน้องชายเป็นเชิงว่าอาโอยดีกว่าตั้งเยอะไม่รู้ทำไมตนถึงต้องมาหมั้นกับสึยาโกะด้วยก็ไม่รู้ ฯลฯ เกิดการกลั่นแกล้งอีกแล้ว คล้ายๆ กับตอนยู แต่คราวนี้เหยื่อกลับเป็นอาโอย และอาโอยฝังใจเชื่อว่าเป็นฝีมือของสึยะโกะ เพราะเกิดเรื่องแบบนี้บ่อยครั้งตั้งแต่เด็กๆ แต่จริงๆ แล้วมันมีหลายอย่างเป็นปริศนามากกว่านั้น โคเรมิตสึจึงเข้าชมรมระบำญี่ปุ่น สนิทสนมกับสึยะโกะ พร้อมๆ กับสืบหาความจริงไปด้วย แต่คิดยังง๊ายยย ยังไงสึยาโกะก็น่าสงสัยที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ผู้เกี่ยวข้องกับสึยะโกะ เป็นที่รู้กันว่าตระกูลอุดาเตะเป็นตระกูลต้องสาป ติดคำสาปของโระคุโจ ซึ่งว่ากันว่าเป็นแมงมุมจำแลงกาย กลืนกินชายที่ตนรัก เพราะฉะนั้นหากเธอจะทำไปโดยไม่รู้ตัวเพราะมีวิญญาณของโระคุโจเข้าสิงก็อาจไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แถมอีกนิด โฮโนกะยังคงคิดว่าโคเรมิตสึหลงรักรุ่นพี่สึยะโกะต่อไป ตามมาเข้าชมรมระบำญี่ปุ่นพร้อมกับมิจิรุด้วย
[SPOILED] ภาคนี้หักมุมกันสุดๆ ปรากฏคนอ้างชื่อโรคุโจคือตัวคาสึอากิเอง… ที่คนเข้าใจผิดว่าเป็นสึยะโกะเพราะคุณชายแกไปยืมชุดสึยะโกะมาใส่…มีงานอดิเรกแต่งหญิง และที่ทำให้คิดว่าชอบอาโอยน่ะ จริงๆ ไม่ใช่หรอก เขาหมั่นไส้อาโอยที่ฮิคารุประคบประหงมเหลือเกินทั้งที่ตัวเองสวยกว่าแท้ๆ อ่านถึงตอนเฉลยเป็นฉากคาสึอากิแต่งหญิงแล้วอุทานขึ้นมาว่า “ยูกิอัตสึเรอะ”
เล่ม 5 Suetsumu Hana
นางเอกคราวนี้เป็นเพื่อนทางเน็ตของฮิคารุ ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน เรียกชื่อว่า “ซาฟราน” แล้วช่วงวันหยุดภาคฤดูร้อนก็มานัดเจอกัน แต่เธอไม่ยอมโผล่มาเจอสักทีเพราะคิดว่าหน้าตาตัวเองไม่สวย ส่วนโคเรมิตสึเองก็ไปในฐานะตัวแทนของฮิคารุ ภาคนี้สนุกในตัวเอง หักมุมไป หักมุมมา พลิกไป พลิกมา ส่วนตัวเราคิดว่าตัวละครภาคนี้ไม่ได้มีความสำคัญหรอก แต่มีส่วนสำคัญในการเสริมเนื้อเรื่อง แสดงพัฒนาการอาโอยที่อยากเปลี่ยนตัวเองจนไปทำงานพิเศษ แสดงความสัมพันธ์ตัวละครที่ไปเที่ยวสระว่ายน้ำด้วยกันในวันหยุด และมีส่วนสำคัญมากที่ตอนอ่านรู้สึกมันจบค้างๆ คาๆ ชอบกลๆ ก่อนจะโผล่มาอีกทีตอน 3 เล่มสุดท้าย
เล่ม 6 Asa Gao
ชื่อเรื่องของทุกภาคเอามาจากชื่อตัวละครผู้หญิง และชื่อบทในฮิคารุ เก็นจิ และตัวละครก็นำชื่อเหล่านี้มาปรับ คงคันจิไว้ให้มากที่สุด เพราะฉะนั้นไม่ต้องเดาเลยว่าเล่มนี้ใครเป็นตัวเอก ตั้งแต่ประกาศชื่อภาคก็รู้ทันที ในที่สุด Saiga Asai ก็ได้มีเนื้อเรื่องของตัวเองสักที หลังเป็นเนื้อเรื่องแถมท้ายเล่มอยู่หลายเล่ม(ฮา)
เล่มนี้ลงลึกเกี่ยวกับตระกูลมิคาโดะ และผู้เกี่ยวข้องอย่างอาซาอิ อาโอย สึยะโกะ เล่าเรื่องสมัยเด็กๆ และการตัดสินใจของอาสะจังที่จากเด็กน้อยใสซื่อเปลี่ยนมาเป็นผู้หญิงใจแข็ง เลือดเย็นเพื่อปกป้องอาโอยและฮิคารุ และเริ่มลงลึกเรื่องราวเกี่ยวกับฮิคารุที่เจ้าตัวไม่อยากให้รู้ ทั้งเรื่องที่เป็นลูกเมียน้อย แม่ตาย หลงรักคนคนหนึ่งเข้าแต่ไม่สมหวัง เรื่องการหมั้นหมาย เรื่องราวของตระกูลใหญ่ ไม่รู้จะเล่ายังไงให้มันไม่สปอยด์มากจนเกินไป เอาเป็นว่าอาสะจังน่ารักสุดๆ
เล่ม 7 Utsusemi
เรื่องเริ่มต้นจากอาสะจังพูดเกี่ยวกับฟุจิโนะ หญิงสาวผู้ที่ฮิคารุรักมากที่สุด และเป็นแม่เลี้ยงของฮิคารุด้วย พร้อมทั้งข้อสงสัยว่าลูกในท้องของฟุจิโนะเป็นลูกของฮิคารุหรือพ่อฮิคารุกันแน่ ซึ่งฮิคารุก็ยืนยันว่าไม่ใช่ตนแน่นอน แต่โคเรมิตสึกับฮิคารุไปที่โบสถ์ซึ่งฟุจิโนะไป และที่นั่นเขาพบกับเซมิกายะ โซระ กำลังตั้งท้อง และฮิคารุสงสัยว่าลูกของเขาเอง (……..) อ่านแค่ตอนเริ่มเรื่องก็จุดกระจายทั้งคนอ่านทั้งโคเรมิตสึแล้ว ทางโคเรมิตสึและอาซาอิต่างวุ่นวายกับนี้ เพราะถ้าหากเป็นลูกของฮิคารุจริง แปลว่าต้องอยู่ในตระกูลมิคาโดะ แต่โซระกลับไม่ยอมบอกเรื่องนี้กับใครจนมีคนไปพบ ซ้ำยังยืนยันว่าจะเลี้ยงดูลูกเอง จนสุดท้ายหนีหายไปคนเดียว (นี่ฉันอ่านเรื่องอะไรอยู่ อย่างกลับละครไทย พล็อตทำเอานึกถึงรักเล่ขึ้นมาทีเดียว) สึยะโกะดีอกดีใจกับลูกของฮิคารุ ส่วนโฮโนกะดันคิดว่าเป็นลูกของโคเรมิตสึ (ฮา) ส่วนโคเรมิตสึระหว่างไปมาหาสู่พูดคุยกับโซระซึ่งพูดเกี่ยวกับลูกในท้องอย่างยิ้มแย้มก็เผลอทับซ้อนกับภาพมารดาของตนเองที่ทิ้งตัวเองไปเข้า โยงไปเคลียร์อดีตพระเอกจนจบ พร้อมเฉลยเรื่องลูกของโซระ
[SPOILED] ลูกโซระนั่นนางมโนขั้นสูงสุด หลอกตัวเองว่าท้อง โอ้โห เล่นพลิกซะใครจะเดาออกคะ
เล่ม 8 Hanachiri Sato
มามุขเดิม… เดาได้ทันทีใครเป็นนางเอกภาคนี้ฮานาซาโตะ มิจิรุ แน่นอน คร่าวๆ ว่าเธอทำท่าเหมือนตกหลุมรักโคเรมิตสึ แต่จริงๆ แล้วเพราะเห็นภาพซ้อนฮิคารุซึ่งหลงรักมาตั้งแต่ประถมซ้อนกับโคเรมิตสึเพราะพูดอะไรเหมือนๆ กัน (ก็แหงสิ) โคเรมิตสึเลยทำตัวเป็นตัวแทนฮิคารุอีก ออกเดทกับมิจิรุ 1 วันในงานโรงเรียนเป็นอันจบพิธี
[SPOILED] เล่มนี้เหมือนจะจบ แต่ก็ไม่จบ อ่านแล้วรู้สึกมีบางอย่างติดค้าง ทำไมเฉลยไม่ครบ พออ่านเล่มอวสานปุ๊บอ๋อทุกอย่าง อย่างนี้นี่เอง…
เล่ม 9 Rokujou
อึ้งไปเล็กน้อย เพราะตอนของสึยะโกะมีพูดถึงโรคุโจไปแล้ว นึกว่าจะรวมโอโบโระสึกิโยะ กับโรคุโจมาไว้เรื่องเดียวกัน ปรากฏว่าไม่ใช่จ้า มีโผล่มาอีก… ใบ้หน่อยๆ ว่าโรคุโจเป็นผู้เกี่ยวข้องกับตระกูลอุดาเตะ ที่ไม่ใช่สึยะโกะ ถ้าใครอ่านตั้งแต่เล่ม 1 มาถึงตอนนี้จะพอเดาได้ลางๆ แต่รู้สึกว่าไม่อยากจะเชื่อ แต่ตอนต้นๆ ก็ไม่บอกหรอกว่าใคร เขียนเหมือนเป็นตัวร้ายมืดๆ ไม่เห็นหน้าค่าตาคอยชักใยอยู่ข้างหลัง มาถึงเล่มนี้มีเรื่องวุ่นเยอะมาก คดีนี้ต่ออีกคดี ต่อด้วยอีกคดี จนสับสนว่าอะไรคนร้ายมันจะชั่วร้ายได้เยี่ยงนี้… สมเป็นเล่มก่อนจบจริงๆ ไต่ขึ้นจุดไคลแม็กซ์อย่างรวดเร็ว แถมด้วยตัวละครสำคัญๆ ตัวเก็งนางเอกทั้งหลายโผล่มาครบ แม้แต่ยูยังกลับมาจากออสเตรเลียเลย
[SPOILED] ทำร้ายคนอ่านสมเป็นโรคุโจจริงๆ เฉลยออกมาอย่างที่เดาไว้เป๊ะ ยูกิอัตสึ เอ้ย คาสึอากินี่เอง ที่ว่าเกี่ยวข้องกับอุดาเตะคือแม่ของเขามาจากตระกูลอุดาเตะ จบลงเหมือนจะแฮปปี้เอนดิ้ง โคเรมิตสึตกลงปลงใจ(?)เป็นเพื่อนกับคาสึอากิ แล้วคุณพี่ชายก็ตามมาถึงบ้าน เอากิ้งก่าคาเมเลียนสุดรักมาให้บอกว่าช่วยรับเป็นเจ้าสาวที เป็นสัญลักษณ์ของมิตรภาพ อ่านยังไงก็รู้สึกว่าอีตาคาสึอากิคิดไม่ซื่อกับโคเรมิตสึแหงๆ… แล้วก็จบแบบทิ้งปริศนาไว้เพียบอีกต่างหากแต่อย่างน้อยโคเรมิตสึกับโฮโนกะก็ตกลงปลงใจคบกันเป็นแฟนแล้วนะ
เล่มสุดท้าย Fujitsubo
อะแฮ่ม มาถึงเล่มสุดท้าย ฟุจิสึโบะ แม่เลี้ยงของฮิคารุและคนที่ฮิคารุรักมากที่สุด แถมหน้าตาคล้ายกันอีกต่างหาก ก่อนจะมาเฉลยว่าเขาเป็นน้องแท้ๆ ของแม่ฮิคารุ… รักต้องห้ามมากขึ้นทุกที ข้อสงสัยเรื่องลูกในท้องแล้วลูกใครกันแน่ระหว่างฮิคารุกับพ่อกลับมาอีกครั้ง แถมด้วยเฉลยเรื่องที่ค้างคามาทุกตอนโดยเฉพาะจาก rokujou ว่าผู้ใช้ชื่อ ‘Gu-bijin’ (สาวงามผู้โง่เขลา) ส่งเมล์ป่วนไปทั่วโรงเรียนตั้งแต่เล่มแรกๆ และปริศนาทุกอย่างตั้งแต่เล่มแรกและยังไม่ถูกไขในเล่มที่แล้วโดนขุดออกมาหมด ทั้งคนแกล้งยู ทั้งคนประสงค์ร้ายต่อโฮโนกะ ทั้งเจ้าของจดหมายปริศนา ทุกสิ่งทุกอย่างจริงๆ เฉลยครบไม่มีอะไรตกค้างแม้แต่อย่างเดียว สมกับที่อาจารย์โนมุระบอกว่าคิดตอนจบไว้ตั้งแต่เริ่มเขียน เป๊ะจริงๆ โทโจ และคาสึอากิกลายเป็นตัวตลกไปโดยสมบูรณ์ด้วย (ฮา) คงไม่บอกอะไรมาก เพราะคิดว่าถ้าใครอ่านถึงเล่ม 9 ยังไงก็คงซื้อเล่ม 10 มาอ่านอยู่แล้ว ห้ามพลาดจริงๆ
[SPOILED] ปรากฏว่าRokujou ผู้ติดคำสาปของอุดาเตะจริงๆ เป็นมิจิรุ เหมือนเป็นคนสองบุคลิก แถมยังเพ้อเจ้อไปเองขั้นรุนแรง รู้ว่าฮิคารุหลงรักฟุจิโนะ และคิดว่าตัวเองเป็นฟุจิโนะ จนสุดท้ายก็แยกความจริงความคิด แยกสองบุคลิกของตัวเองไม่ออก และเพราะรักฮิคารุมากจนใกล้บ้าเนี่ยแหละ เลยมองออกว่าฮิคารุยังอยู่บนโลก และอยู่กับโคเรมิตสึ จนสุดท้ายกระโดดลงแม่น้ำไหลเชี่ยวกลางพายุฝน ที่เดียวกับฮิคารุเสียชีวิต แต่โคเรมิตสึกระโดดตามลงไปช่วย…ปริศนาของเรื่องทั้งหมดเป็นอันไขกระจ่าง ทุกอย่างที่ผ่านมาหาคำตอบไม่ได้ว่าเป็นฝีมือใครทั้งคนช่วยฮิคารุก่อนตายไปจนถึงคนส่งเมล์เป็นมิจิรุนี่เอง ที่บางเล่มโดยเฉพาะเล่มท้ายๆ รู้สึกมันมีคดีซ้อนคดีจนตามไล่จัดการได้ไม่หวาดไม่ไหวนั่นก็เพราะส่วนหนึ่งเป็นสิ่งที่คาสึอากิทำ อีกส่วนหนึ่งเป็นฝีมือมิจิรุ แต่ทั้งตัวละครในเรื่องและคนอ่านดันไปคิดว่าเป็นฝีมือคนคนเดียวนั่นเอง
ยาวมาก พิมพ์เองตกใจเอง แต่ก็แหม 10 เล่มแน่ะ!!
เรื่องนี้ใช้คำว่า “คำสาป” เยอะมากจริงๆ ทั้งคำสาปอุดาเตะ ทั้งความรักระหว่างฮิคารุกับฟุจิโนะ
แต่อ่านไปแล้วก็ชวนให้คิดว่าคำสาปอะไรนั่นมีจริงๆ หรือ? เพราะตัวละครแต่ละตัวก็จินตนาการกว้างไกลเสียเหลือเกิน ทั้งหมดนั่นอาจจะเป็นสิ่งที่คิดกันไปเองก็ได้ เหมือนที่คนทั่วไปเจออะไรที่ไม่ดีมากๆ ก็โทษโชคชะตา โทษว่าติดคำสาป แต่หากมองไปลึกๆ แล้วมันก็ไม่มีอะไร แต่คิดว่าเป็นคำสาปเพราะเอาแต่มองอย่างเดียวจนละสายตาจากสิ่งอื่นๆ รอบข้างไป
สุดท้ายผู้เขียนยังฝากอะไรเล็กๆ ไว้ให้อีกด้วย
ว่าสุดท้ายก็ไม่หลงเหลืออะไรเป็นรูปธรรมอยู่บนโลก แต่ตัวตนของฮิคารุต้องคงเหลืออยู่ในบางสิ่งอีกแน่นอน
อาจต้องการคงแนวคิดเรื่องความไม่แน่นอน ความเป็นอนิจจังที่แฝงไว้ในต้นฉบับเก็นจิโมโนกาตาริก็เป็นได้
อย่างที่ได้บอกแล้วว่าปริศนาทุกอย่างได้รับคำเฉลยครบถ้วนในบทโรคุโจและฟุจิทสึโบะ แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งคล้ายจงใจค้างไว้ให้ผู้อ่านได้คิด
ตัวตนของ Rokujou มีจริงหรือไม่?
คนที่มิจิรุเห็นคือวิญญาณ Rokujou จริงๆ หรือ แล้วมาเข้าสิงเธอจริงๆ หรือ เพราะหากมองมุมกลับว่าวิญญาณของฮิคารุมีตัวตนอยู่จริง ก็ไม่น่าแปลกหาก Rokujou ซึ่งยังมีเรื่องติดค้างในใจอยู่จะเป็นวิญญาณไปเข้าสิงมิจิรุเข้า หรืออาจเป็นเพียงจินตนาการของมิจิรุ เหมือนอย่างที่จินตนาการว่าตัวเองเป็นฟุจิโนะก็เป็นได้ ผู้เขียนไม่ได้เฉลยเรื่องนี้ แต่อยู่ที่ผู้อ่านจะเลือกเชื่อทางไหนมากกว่า ถ้าหากเลือกเชื่อว่า Rokujou มีอยู่จริง เราก็เชื่อว่าสุดท้าย Rokujou ไปสู่สุขติเหมือนฮิคารุ ด้วยคำบรรยายของมิจิรุว่าตัวเองทำแล้วยังรู้สึกว่าไม่พอ มีติดค้างในใจจึงก่อเรื่องมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อฮิคารุเห็นเธอในโรงพยาบาลกับโฮโนกะก็เอ่ยขึ้นมาว่าที่มิจิรุยังไม่พอใจน่าจะเพราะอยากได้คำยืนยันจากปากโฮโนกะว่าคบเธอเป็นเพื่อนจริงๆ มากกว่า วิญญาณของ Rokujou ผู้โดดเดี่ยวเพราะสังหารผู้หญิงทุกคนที่เกี่ยวข้องกับชายที่ตนรัก และสุดท้ายก็สังหารชายที่ตนรักด้วยอาจไม่ไปเกิดสักทีเพราะต้องการใครที่ยอมรับตนเป็นเพื่อนจริงๆ และโฮโนกะก็ให้สิ่งนั้นแก่เธอ
เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกที่ซื้อภาษาญี่ปุ่นตั้งแต่เล่ม 1 ออกมาหมาดๆ แล้วไล่ซื้อทุกเล่มตามวันออกเลย ชอบการวางโครงเรื่องที่พลิกไปพลิกมาตลอด แต่ก็ทิ้งอะไรนิดๆ หน่อยๆ ให้คาใจเล่น (และแทบดิ้นตายเวลาจบเล่มแล้วไม่เฉลย) ของโนมุระ มิทสึกิมากจริงๆ ที่สำคัญภาษาเรื่องนี้…ภาษาดอกไม้สุดๆ สมแล้วที่โยงกับเก็นจิ (และเจ้าชายน้อยอีกนิดหน่อย) บรรยายสวยไปหมด สวยทุกอย่าง ทั้งคน ดอกไม้ ใบไม้ ท้องฟ้า จิตใจมนุษย์ ภาพอดีต ฯลฯ อ่านแล้วหลงรักตัวละครทุกตัว พรรณาได้เห็นภาพ ไม่ค่อยรู้สึกว่าเป็นไลท์โนเวลเบาสมองจนเกินไป ทั้งเนื้อเรื่องทั้งภาษา แต่ก็ไม่ได้เครียดมากมีแทรกมุขตลกเป็นระยะๆ
เล่ม 1-3 รู้สึกเรื่อยๆ และพล็อตซ้ำๆ ไปนิด แต่ก็พลิกล็อกแบบคาดไม่ถึงได้ตลอด
ยูน่ารักมากกกกกกกกกก ถึงตอนอยู่ในห้องจะรู้สึกว่าเปราะบางเกินไป แต่ตอนหลังๆ เห็นพัฒนาการแล้วน่ารักมากๆๆๆ ชิโอริโกะก็เดเระได้น่ารักจนโลลิคอนอ่านแล้วคงกลั้นใจตาย สึยะโกะสวยมาก…เป็นคุณพี่สาวสุดสวยแสนดี อาสะจังกับอาโอยเป็นคู่หูที่ลงตัวมาก…ขาดๆ เกินๆ คนละนิดคนหน่อยน่ารักสุดๆ โฮโนกะไม่ต้องพูดถึง นึกภาพนั่งเก้าอี้ หมุนๆๆๆ กอดหมอน หน้าแดงแล้วกรี๊ดตาม น่ารักจัง -//////- ถึงจะมโนภาพกว้างไกลไปหน่อย คิดเองเออเองตลอดตั้งแต่เล่มแรกยันบทสุดท้าย
ส่วนตัวชอบ ยู สึยะโกะ อาซาอิ และโฮโนกะมากที่สุด
ประมาณช่วงเล่ม 7-8 สักเล่มตอนมีเรื่องหลายเรื่องซ้อนๆ กันแล้วโคเรมิตสึกำลังทุกข์ใจสุดๆ พูดขึ้นมาลอยๆ ว่า “อยากเจอยูชะมัด” อ่านแล้วกรี๊ดกร๊าด กลิ้งไปมา
คำสั้นๆ ธรรมดามากๆ แต่โคเรมิตสึตอนท้อแท้ หมดกำลังใจ หนักๆ สิ่งที่เขาพูดคือ “อยากเจอยู” รู้สึกซึ้งบอกไม่ถูก
ยูเป็นรักแรกของเขา และเป็นผู้เยียวยาทั้งโคเรมิตสึและฮิคารุด้วยจริงๆ เหมือนเป็นคนที่แค่อยู่ด้วยก็สบายใจแล้ว ขอแค่อยู่ข้างกาย ไม่ต้องพูดอะไรกันก็ได้
ส่วนสึยะโกะ รู้สึกเหมือนเป็นพี่สาวที่เป็นผู้ใหญ่ มีเรื่องทุกข์รับไว้เอง ไม่คิดจะโทษใคร เป็นคนใจกว้างมาก สมกับเป็นชิดาเระซากุระจริงๆ
ประทับใจสึยะโกะในหลายๆ ตอน แต่ไปปิ๊งๆ มากที่สุดเอาตอนรู้ว่าโซระท้องลูกฮิคารุ คนอื่นสับสนวุ่นวายใจ อาโอยได้แต่โกรธ แต่สึยะโกะร้องไห้ด้วยความดีใจออกมาทันที
สึยะโกะรักฮิคารุ และรักแบบปรารถนาให้ฮิคารุมีความสุข ไม่ได้ปรารถนาให้ฮิคารุเป็นของตัวเอง พอรู้ว่าฮิคารุจะหลงเหลือบางอย่างไว้บนโลกจึงดีใจออกมาอย่างตรงไปตรงมา
อาซาอิ — อาสะจัง ยอมทิ้งทุกอย่าง ทั้งความฝัน ทั้งตัวตนแท้จริงเพื่อฮิคารุ ฝึกแม้กระทั่งฝึกไม่ให้ตัวเองร้องไห้เพราะฮิคารุร้องไห้ไม่ได้
เรื่องน่ารักๆ ก็อย่างเช่นทิ้งความฝันเรื่องตามหาสึจิโนะโกะและสร้างสึจิโนะโกะพาร์ค
เรียกว่าทิ้งความเป็นเด็ก ทิ้งทุกอย่างเพื่อจะได้ปกป้องและสนับสนุนฮิคารุได้ แต่ไม่รู้เกิดไปผิดพลาดตรงไหน กลายเป็นคนใจแข็งปากไม่ตรงกับใจไปซะได้
ตอนจบจริงๆ – การเลือกของโคเรมิตสึและสาวๆ ทั้งหลาย
อ่านจากชื่อคนและเนื้อเรื่อง สาวๆ คนอื่นคือคนเกี่ยวข้องกับฮิคารุ ถึงตอนหลังจะมาชอบโคเรมิตสึก็เถอะ มีแค่โฮโนกะคนเดียวไม่เกี่ยวกับฮิคารุเลย เล่มแรกๆ ก็คิดว่าโฮโนกะคงเป็นนางเอกแหละน่า!! พอเล่มหลังๆ ชักไม่แน่ใจขึ้นเรื่อยๆ… เพราะเราเองยังเลือกไม่ได้เลยจะเลือกใคร นี่โคเรมิตสึจะเลือกได้หรือเนี่ย ภาวนานิดหน่อยว่าอย่าจบฮาเร็มเลยนะ ฉันคาดหวังในตัวนายไว้สูงนะโคเรมิตสึ! และสุดท้ายก็จบแบบล็อกตัวอย่างที่คิด โฮโนกะน่ารักมากจริงๆ เหมาะกับโคเรมิตสึมากด้วย
ส่วนอาโอยกับอาซาอิน่าสงสารนิดหน่อย แต่ปลอบใจกันเองไปก่อนนะ อาโอยจากสาวปากไม่ตรงกับใจแกล้งใจแข็งกลายเป็นคนซื่อตรงสุดๆ และไม่แกล้งแต่จิตใจเข้มแข็งขึ้นกว่าเดิมเยอะ ส่วนอาสะจังว่ากันตามตรงที่ในเล่ม Asagao บอกไว้ว่าอาสะจังคงไม่ได้แต่งงานอ่านจนถึงตอนนี้รู้ซึ้งเลย พลาดจากฮิคารุและโคเรมิตสึไปแล้ว ชีวิตนี้นางคงไม่แต่งงานจริงๆ… ไม่ก็ต้องภาวนาให้เจอคนอย่างโคเรมิตสึอีกคน (ฮา)
ฮิอินะ พ่อของโทโจยอมรับสักทีว่าเธอเป็นลูกสาว… ด้วยการเกลี้ยกล่อมของโทโจเอง แปลว่าโทโจ ชุนโกะ ได้รับการยอมรับและความเชื่อใจจากพ่อมากขึ้นด้วย อย่างไรก็ตาม ไม่ได้ยอมรับอย่างเป็นทางการ แค่จะช่วยเหลือในเบื้องหลังมากขึ้นเฉยๆ เพียงแค่นั้นก็นับเป็นเรื่องน่ายินดีมากแล้วสำหรับสองพี่น้อง
ยู กลับออสเตรเลียหลังโคเรมิตสึประกาศเลือกโฮโนกะชัดเจน น่าสงสารนะ แต่ด้วยพัฒนาการอันรวดเร็วและเสน่ห์ของเธอ มีสองหนุ่มยูกิอัตสึ เอ้ย คาสึอากิกับโทโจตามไปส่งที่สนามบิน… คงหาใหม่ได้ในอีกไม่นาน(ฮา) แต่ยูเข้มแข็งขึ้นจากตอนแรกจนประทับใจทุกครั้งที่โผล่มาในเรื่องแม้จะนิดๆ หน่อยๆ แต่ก็เห็นความเปลี่ยนแปลง ประทับใจสุดๆ ตอนตบหน้าคาสึอากิเนี่ยแหละ อยากจะปรบมือให้เสียงดังๆ
ชีโกะจังยังอยู่บ้านอาคากิและพยายามขัดขวางความรักของโคเรมิตสึกับโฮโนกะต่อไป
มิจิรุนิสัยเปลี่ยนไป ไม่ใช่คนขี้อายไม่กล้าพูด และไม่ใช่คนแอบทำอะไรลับหลัง แต่กลายเป็นคนกล้าพูดและปากเสียนิดหน่อย สนิทสนมกับโฮโนกะอาจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ เพราะมักถกเถียงอะไรกันอยู่บ่อยๆ
โซระ จะไปเรียนต่อเกี่ยวกับศาสนาที่อิตาลี และยังคงทำงานอยู่โบสถ์ต่อไป
สึยะโกะ มีชื่อเสียงโด่งดังเรื่องระบำญี่ปุ่น ได้ไปแสดงที่ต่างประเทศ
ซาฟราน ได้เป็นเพื่อนกับคนที่เธอลอกเลียนแบบ มีเพื่อนมากขึ้น ยังคงคิดมากกับใบหน้าโดยเฉพาะจมูกของตัวเองอยู่แต่ไม่เก็บเอามาคิดจนเป็นปัญหาชีวิตแล้ว
คาสึอากิ (สาวๆ….?) ยังตามตื๊อโคเรมิตสึแบบเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อต่อไป
ฟุจิโนะคลอดลูกอย่างยากลำบากแต่สุดท้ายก็ปลอดภัยดี หลังนำ DNA ไปตรวจตามคำสั่งภรรยาหลวงฮิโรโกะ มารดาของคาสึอากิพบว่าไม่ใช่ลูกของฮิคารุ แต่เป็นน้องชาย สร้างความยินดีให้แก่ทุกฝ่าย และทำให้ฮิคารุหมดเรื่องติดค้างในใจทั้งหมด
เอนทรี่นี้ยาวไปมากจริงๆ ตั้งใจว่าจะเขียนแค่สครีมกรี๊ดกร๊าส่วนตัวแท้ๆ…
เอาเป็นว่าเรื่องนี้ ผู้หญิงอ่านได้ ผู้ชายอ่านดี สาวๆ น่ารัก ผู้ชายก็ตลก (อ้าว) เนื้อเรื่องจริงจังแต่แทรกมุกตลกเป็นระยะ ผูกเรื่องดีและไม่ยาวมากเกินไป อย่างน้อยๆ ญี่ปุ่นก็จบแล้ว ใครซื้อฉบับไทยอ่านก็ภาวนาให้ไทยอย่าลอยแพไปซะก่อนก็แล้วกัน ขอให้ท่านโชคดี
～ จิบชาคาเฟ่ ～ 